Non son animaus, s'an convertit en MÒNSTRES

Mos perdem laguens de nosati madeishi, des nòsti interessi, deth nòste egoïsme, que semble non auer limits... tanti ans que portam en aguest mon e encara non auem estat capables d'apréner a campar-mos es uns as auti en tot meter-li un parelh de...  e sajar de connectar damb qui auem dauant, sajar de sénter çò que l'oprimís jos era pèth... perque encara non entenem que eth ei tu, tu ès eth, e es dus ètz era umanitat... 

Auem besonhs, pòurs, barrères, armes, e era pòga dignitat d'utilizar-les (qu'encara ei pijor), entà protegir çò qu'ei "nòste"... 

"Nòste"? De vertat pensam que i a quauquarren que sigue "nòste" en aguest planeta? Tanti viatges pensi que ne nosati madeishi èm nòsti... Non mos enganhem, e non permetam que mos hèsquen a enganhar.

Mos perdem en superficialitats vanals, en pegaries que mos amplissen eth cap,  mos ocupen es ores, mos mingen era personalitat e er esperit, e mos empedissen de pensar... perque serie massa dur daurir es uelhs e afrontar era realitat, cadun era sua, mès qu'ara fin podem

díder qu'ei era madeisha. 

E tot açò, encara que soent non mo'n encuedam  (ja sigue per egoïsme, perque mos fòrcen a campar tà un aute costat, per coardia, o per çò que sigue...), hè mau. 

Hè mau as 15 milions de refugiats qu'an de húger des sòns païsi, e as que les demoren en casa; as innombrables persones que morissen de hame cada menut que passe, e as que les manque eth pan entà sauvar-les; a toti aqueri mainatges que diden adiu ara vida sense auer-la ne gustat, e as sues famílies; as indigènes desterrats e ara tèrra mautractada; as hemnes victimes d'abusi sexuaus per part de soldats enes conflictes armats, e per part des que non son soldats; a totes aqueres mainades que non pòden accedir a ua educacion minima, per auer neishut mainades, e non mascles; as que son "executats" (mès lèu diria assassinats) en mans des govèrns, sense saber encara eth motiu; as que trebalhen vint ores ath dia, cada dia, tà non morir, e as que morissen per non poder trabalhar; as obligats a carar, e acceptar, mentre era impoténcia les corrompís e les espatle eth futur; as que bèth còp an agut besonh d'ua espatla a on plorar, o d'ua man que sarrar, e non l'an trapada; as que s'enfonsen e as que les estimen e non trapen era còrda entà tirar d'eri; as qu'an avergonhit, marginat e umiliat, e as magnificats que s'an creigut eth conde; as que non an daurit es ales per pòur a èster jutjadi, perque ath sòn torn, de parpalhòles non n'i a... hè mau as tòns pairs, as tòns frairs, as tòns hilhs e a tu.  

E lo pijor de tot ei que non podem tirar en darrèr: eth temps non pare, e vam auançant, damb aguest ambient coma entorn, entà desvolopar-mos. Aguest ei eth miei naturau dera espècia umana, e francament, dèishe fòrça que desirar. 

En paraules d'Eduardo Galeano: 

"El mundo es una gran paradoja que gira en el universo. A este paso, de aquí a poco los propietarios del planeta prohibirán el hambre y la sed, para que no falten el pan ni el agua."

Que non ac vedem que mos contradidem? non creigui que i age arrés, en cap cornèr deth mon, que nèishe damb era malesa corrent-li pes venes... aquerò tant orrible se pope, se viu, e s'apren.

E ua pense:  tantes causes que poderiem arténher... e se tot eth sudor, es sòs, era energia, e es fòrces que s'an invertit entad aguest tipe de sauvatjades, les auéssem invertit tà lo contrari? e un aute còp hè mau... mès d'arren servís martirizar-se, mès sí apréner qu'eth següent pas a d'èster milhor qu'er anterior.

Dilhèu era solucion passe per abandonar era estructura verticala qu'auem montada, era jerarquia, era dominacion... dilhèu, entà cercar e bastir era societat, mos cau deishar de guardar tà naut o tà baish, entà començar a campar entàs costats. Desvelhem...

Sanspires - Mònstres

En sòn cap

Era net s’a posat

Non vò tornar a veir era lum deth dia

Qu’illuminèc era cara amarga des umans

Laguens sòn

S’an quedat toti es detalhs deth moment

N’i a pro damb díder que rebrembe eth sòn perfum

E sense dubte era crabata damb que

La estaquèc

Enes rígids hèrs deth pitjor lhet tà dromir

Sense preguntes ne paraules d’amor

Qu’imaginaue e demoraue en sòn prumèr còp.

Son un grup des umans

Qu’un dia acabèren lhòcos

Ments macabres de poder

Era pandèmia s’extenec

E deishèren d’èster umans

E non

Son animaus, son animaus

S’an convertit en mònstres

E non

Son animaus, son animaus

S’an convertit en mònstres

E tornen, e tornen, e tornen a abusar

Que ja sabem, que auem viscut, qu’ei ben sabut

Que a on i a poder tanben i a abús

Van dera man, van dera man

Van dera man, van dera man

S’an contagiat totes es classes de mès tà naut

E van violant e vulnerant

Es drets des qu'encara èm umans!

Ei era hèsta der enganh ena nòsta tèrra

Va poirint-se d’impoténcia.

Era vergonha se li minge eth pòc orgulh qu'auie sauvat

E tot e atau i a cada dia un abús nau!

Cada dia un omicidi

Cada dia un que mòr d’hame

Cada dia i a ua hemna que plore

E un hòme apalissat

E un petit ath que li an arringat era enfància a garrotades

E ua petita qu’ei forçada pera sua gràcia e eth sòn encant

E non

Son animaus, son animaus

S’an convertit en mònstres

E non

Son animaus, son animaus

S’an convertit en mònstres

E amen!

Quan diden que toti vam a èster liures

Tant eth com tu o aqueth

E amen!

Quan diden que toti auram felicitat

Tant eth com tu o aqueth

E amen!

Quan diden qu'auem eth poder enes mans!

Tant eth com tu o aqueth

E ameeeeen!